mu stavi na raspoloženje crkveno blago; on sam, neumornim trudom, obnovi vojsku. 622 g. bio je spreman za borbu. Punih šest godina, ne dopuštajući da ga ma šta odvrati od namere, čak ni strahoviti napad koji su udruženi Persijanci i Avari priredili na Carigrad ( 626 g. ), on je odnosio pobedu za pobedom nad vojskom Velikog Kralja, prenoseći rat na neprijateljsko zemljište, u Aderbejdžan ( 623 g. ) i persisku Jermensku ( 625 g. ), pobednik kod Ninive ( 627 g. ), pobednik na vratima Ktesifona ( 628 g. ) i ulazeći u legendu kao prvi krstaš. Smrt Hozroja II ( 628 g. ) i buna koja izbi nateraše Persijance na ponižavajući mir, po kome su povratili sva svoja pređašnja osvojenja, a naročito časni krst koji Iraklije pobednički donese natrag u Jerusalim ( 629 g. ) .

, rimske istočne legije su 114. godine, uz pomoć kavkaskih naroda proterale Parćane iz Jermenije. Jermanija tada najzad postaje carska provincija, posle više od stotinu godina borbe za prestiž između Rimljana i Parćana i kakve-takve samostalnosti ove kraljevine. Naredne 115. godine Trajan osvaja i Mesopotamiju, koju proglaša carskom provincijom. Uspešan vojni pohod cara Trajana završava se prodorom u Parćansku kraljevinu, osvajanjem Vavilona i prestonice Ktesifona . Kao rezultat ovog rata, vidimo na parćanskom prestolu kralja, koji je vazal Rima i Trajanov štićenik. Stigavši tako do obala Persijskog zaliva, Trajan je nameravao da poput svog idola Aleksandra Makedonskog preduzme ratni pohod na Indiju. Međutim, nemiri koji su izbili u Judeji, Kirenaiki, Egiptu i na Kipru, prisiljavaju ga da prekine dalju ofanzivu i da naredne dve godine sve raspoložive snage usmeri na obezbeđenje mira u ovim provincijama. Kada su ustanci 117.

održavaju do oko 450. godine 330. godine Konstantinopolj postaje glavni grad carstva 337. godine smrt cara Konstantina ( I ili Velikog, jer kad se govori o caru ovoga imena, misli se uvek na njega ), nasleđuje ga Konstancije II 357. godine Julijan Otpadnik kao namesnik u Galiji pobeđuje Alemane kod bitka kod Argentoratuma 361. godine smrt Konstancija - II - i Julijan Apostata biva proglašen carem 363. godine pogibija Julijana Apostata u ratu sa Persijcima pri opsadi Ktesifona ; braća Valentinijan i Valens dolaze na vlast i prvi vlada zapadnim carstvom iz Milana a drugi istočnim iz Kostantinopolja 378. godine bitka kod Hadrijanopolja protiv Vizigota i i pogibija Valensa; Teodosije dolazi na vlast 379. godine Teodosije objedinjuje oba dela carstva 379. 382. godine pobeda nad Gotima i sklapanje saveza sa Gotima protiv Huna 391. godine Teodosije proglašava hrišćanstvo jedinom i službenom religijom Rimskog carstva 393. godine Teodosije ukida

i nebrige, parkovi i vrtovi su nestali. Održavanje je prestalo zbog ratova bivšeg režima, kaže on Razglednice iz 1970. pokazuju luksuzne bašte i senjaci, ali danas je od toga ostalo veoma malo. Većina stabala iz parkova posečena je za ogrev tokom rata sa Iranom između 1980. i 1988. Muzej je opustošen 2003. kada je došlo i do rata sa Amerikom . Ktesifona visokog 37 metara, inače najvišeg na svetu .

, ali to je sada prošlost, objašnjava Hasan. Međutim, pripadnici vojske i policije i dalje patroliraju peške ili u oklopnim vozilima između naselja šiita i sunita. I jedni i drugi, međutim, žele da ponovo vide Madain kao turističku destinaciju . Ktesifona ostaju izolovana mesta koja čuvaju oružane snage. Ovo mesto čak nije registrovano kao kulturno nasleđe na listi UNESCO-a, niti je takav zahtev ikada podnesen .

mesta raste. Iranska država Sasanida stavlja pod svoju kontrolu ušće Tigra i Eufrata . Ktesifona , blizu današnjeg Bagdada, i stvara Palmirsko carstvo .

i suviše škrt. Dioklecijan je spremno odgovorio: Biću izdašniji kad postanem car Keltska proročica mu je uzvratila rečima: Ne šali se, postaćeš car ako ubiješ vepra Dioklecijan nije potcenio ovo predskazanje, pa se ubuduće svojski trudio da u lovu ubije vepra, ali mu to nije pošlo za rukom. Međutim, on je tek mnogo godina kasnije shvatio pravi smisao reči koje je izrekla keltska proročica. Bilo je to 284. godine kad se s vojskom kretao iz Male Azije u Evropu. Prethodno je kod Ktesifona poginuo car Kar, kako se smatralo, ne bez učešća velikodostojnika Apera. Nasledili su ga sinovi Karin na Zapadu i Numerijan na Istoku. Ovaj drugi je pohitao u evropske provincije, ali je na putu ustanovljeno da je pod zagonetnim okolnostima ubijen i mrtav nošen u nosiljci. Usledila je pobuna vojnika koji su ubistvo pripisali Aperu i on je izveden pred vojni sud. Kako na latinskom aper znači vepar, Dioklecijan se setio starog proročanstva, pritrčao je Aperu i bez oklevanja

pred muslimanskim napadom malo pre polovine sedmog veka. Osvajanje koje je pratilo i spaljivanje ogromnog broja rukopisa iz persijskih biblioteka verovatno je ostavilo teške posledice na školu. Ona je opstala još dosta dugo, ali nije mogla da se održi na nekadašnjem nivou i primat je preuzeo Bagdad. Ipak, njene ogromne zasluge u sistematizaciji medicinskih znanja i korenitom unapređenju samog načina podučavanja u ovoj oblasti ni do danas nisu zaboravljene . Ktesifona , prestonice Sasanidskog carstva, danas Irak. Arapski osvajači u čije je ruke pao smatrali su da je Kuran sasvim dovoljan pa su spalili biblioteke koje su zatekli

nakon početka rata u Evropi Britanija je poslala vojsku za zaštitu Abadana, jedne od prvih svetskih rafinerija nafte. Britanije nije trošila mnogo nafte na početku rata, ali od 1912. počela je da gradi ratne brodove koji koriste naftu umesto uglja . Ktesifona 1915.

1915. kao novi britanski komandant u Mesopotamiju. Naredio je generalu Taunshendu da napreduje do Kuta ili Bagdada, ako to bude moguće. Taunshend je sa malobrojnom vojskom napredovao duž reke Tigris i pobedio je nekoliko puta otomanske snage koje su mu se suprostavile na tom putu. Enver paša se zabrinuo da bi moglo doći do pada Bagdada, pa je poslao starog nemačkog generala barona fon der Golca da preuzme vođstvo nad otomanskom vojskom u Mesopotamiji. Došlo je do bitke kod Ktesifona 1915 ., oko 40 kilometra južno od Bagdada. Bitka je završila neodlučeno, jer su se obe strane povukle nakon bitke. Taunshend se povukao do Kuta i tu je učvrstio svoju poziciju .

od Hijerapolja. Julijanov plan je bio da udari na samu prestonice sasanidske Persije Ktesifon. Ne bi li obmanuo svog protivnika persijskog kralja Šapura, odaslao je 30.000 ljudi pod vođstvom Prokopija i Sebastijana protiv Nizibisa ( istočno od Kare ), dok je lično izmenio rutu zaputivši se na jug duž leve obale reke Eufrat. Prokopije i Sebastijan su trebali da se sastanu sa jermenskim kraljem Aršakom Tiranom, a da se potom s udruženim snagama sastanu sa Julijanom u okolini Ktesifona . Međutim, zbog Aršakove izdaje Julijanovi planovi su osujećeni. Na putu duž Eufrata u pravcu severoistoka Julijana je pratila flota koju je sačinjavalo 1.100 brodova: od čega 50 dobro naoružanih galija, dok se ostalo svodilo na dereglije koje su nosile ogromne količine namirnica i vojnih zaliha. U Kirkezijumu smeštenom na ušću reke Habur u Eufrat stigao je do persijske granice, koju je prešao 7. aprila 363. godine na čelu vojske od 65.000 veterana. Po njegovoj zapovesti

svodilo na dereglije koje su nosile ogromne količine namirnica i vojnih zaliha. U Kirkezijumu smeštenom na ušću reke Habur u Eufrat stigao je do persijske granice, koju je prešao 7. aprila 363. godine na čelu vojske od 65.000 veterana. Po njegovoj zapovesti most preko reke Habur je demoliran, ne bi li na tač način ubedio vojnike da povlačenje ne dolazi u obzir. Iz Kirkezijuma je nastavio put duž reke Eufrat sve dok nije stigao do uske prevlake koji deli Eufrat od Tigra na širini Ktesifona . Ovaj deo trase se delom prostire preko surove pustinje, u kojoj su Rimljani zadobili neznatne gubitke od lakih persijskih konjanika. Ovi su kružili oko Rimljana, vrebali one zalutale, ne prezajući od toga da se s vremena na vreme zalete na neprijateljsko začelje i prethodnicu. Pre nego što je prešao malopre pomenutu navlaku, Julijan je dao opkoliti, opustošiti i spaliti Perisabor, značajan grad na Eufratu; a prilikom prelaska same navlake zadržao se neko vreme pod

zadržao se neko vreme pod zidinama Maogamalhe, koju je na isti način zaposeo nakon kraće opsade strušivši je do temelja. Julijan je tada postigao jedan od najtežih, ako ne i najteži zadataka, za koji se takođe isto tako može reći da je izvanredan: preneo je čitavu flotu preko već pomenute navlake iskoristivši drevni Kraljevski kanal ( Naharmalha ) koji je, međutim, prethodno morao produbiti ne bi li se uopšte s njim mogao poslužiti. I kako je taj kanal spojio sa Tigrom niže Ktesifona , dao se u potragu za starim koritom koje je prokopao još car Trajan prilikom svog pohoda na Parte i koji se nalazilo na jednom mestu više Ktesifona. Našavši ga bio primoran da i u ovom slučaju prione proširivanju i produbljivanju. Veoma veštim manevrom uspeo je da prebaci vojsku na levu obalu Tigra. To je bio izuzetno težak zadatak, utoliko pre što su Rimljani, i pored brze struje sa kojom su morali da se izbore, naišli na jak otpor Persijanaca koji su, međutim, razbijeni i

jedan od najtežih, ako ne i najteži zadataka, za koji se takođe isto tako može reći da je izvanredan: preneo je čitavu flotu preko već pomenute navlake iskoristivši drevni Kraljevski kanal ( Naharmalha ) koji je, međutim, prethodno morao produbiti ne bi li se uopšte s njim mogao poslužiti. I kako je taj kanal spojio sa Tigrom niže Ktesifona, dao se u potragu za starim koritom koje je prokopao još car Trajan prilikom svog pohoda na Parte i koji se nalazilo na jednom mestu više Ktesifona . Našavši ga bio primoran da i u ovom slučaju prione proširivanju i produbljivanju. Veoma veštim manevrom uspeo je da prebaci vojsku na levu obalu Tigra. To je bio izuzetno težak zadatak, utoliko pre što su Rimljani, i pored brze struje sa kojom su morali da se izbore, naišli na jak otpor Persijanaca koji su, međutim, razbijeni i gonjeni sve do zidina Ktesifona. I Rimljani bi zasigurno upali u grad zajedno sa Persijancima koje su gonili, da im tom prilikom život nije izgubio

za starim koritom koje je prokopao još car Trajan prilikom svog pohoda na Parte i koji se nalazilo na jednom mestu više Ktesifona. Našavši ga bio primoran da i u ovom slučaju prione proširivanju i produbljivanju. Veoma veštim manevrom uspeo je da prebaci vojsku na levu obalu Tigra. To je bio izuzetno težak zadatak, utoliko pre što su Rimljani, i pored brze struje sa kojom su morali da se izbore, naišli na jak otpor Persijanaca koji su, međutim, razbijeni i gonjeni sve do zidina Ktesifona . I Rimljani bi zasigurno upali u grad zajedno sa Persijancima koje su gonili, da im tom prilikom život nije izgubio vođa, Viktor. Posle ovoga Julijan je mogao da računa samo na dolazak Prokopija i Sebastijana, kao i na glavninu vojske jermenskog kralja Aršaka Tirana. Njegove nade su se izjalovile, jer od njegovih pomoćnika nije bilo ni traga ni glasa, dok je Aršak udesio da njegovi ljudi, koji su se prethodno priključili Rimljanima, dezertiraju. I pri svemu tome Julijan je