. Reči koje su ispisane na zvrčku vezane su za legendu o ulju, pa su zato u vreme praznika u raznim zajednicama mešeni odresci ili uštipci od testa ili krompira koji su se pržili na ulju. U istočnoj Evropi su to bili latkes - odresci od struganog krompira, a u savremenom Izraelu su to uštipci od testa ili krompira - sufganiot i levivot Mišni ( osnovni deo Talmuda ) kao Nova godina drveća .

( osnovni deo Talmuda ) kao Nova godina drveća . Mišni određen 15. ševet ( januar februar ) kao granica između stare i nove godine za odvajanje desetine prinosa. Tako na primer desetina od citrusa ubrana 14. ševeta pre zalaska sunca pripada staroj godini, a od citrusa sa istog stabla ubranog posle zalaska sunca ( što je po jevrejskom kalendaru već 15. ševet ), novoj godini .

više pažnje posvećuju dobrom životu ovdje na zemlji, a manje na pripremu za život nakon smrti . Mišna ( ' ponavljanje ' ) Etička i obredna učenja koja se temelje na Bibliji, datiraju iz drugog stoljeća po Kristu .

ish ' na hebrejskom ) pojavljuje se, pod različitim imenima, u nekoliko talmudskih i midraških izvora. [ ... ] Tekstovi koji pominju Isusa često su cenzurisani, ili čak poslužili kao opravdanje za spaljivanje Talmuda. " Mišna " ) i komentarima na nju ( "Gemara" ). Postoje dve redakcije ( Vavilonska i Palestinska / Jerusalimska ), sadrže istu Mišnu a imaju različite komentare ( Gemare ); oba Talmuda završena su do VI veka, ali ono što je bitno za našu priču jeste da je Mišna, najstariji deo, sigurno završena pre 217. godine. Kako Mišna postoji u više redakcija i zapravo nije delo jednog autora nego skup usmenih i pisanih predanja dolazi se ( uz još neke parametre ) do zaključka da delovi koji se odnose na

pominju Isusa često su cenzurisani, ili čak poslužili kao opravdanje za spaljivanje Talmuda. " Mišnu a imaju različite komentare ( Gemare ); oba Talmuda završena su do VI veka, ali ono što je bitno za našu priču jeste da je Mišna, najstariji deo, sigurno završena pre 217. godine. Kako Mišna postoji u više redakcija i zapravo nije delo jednog autora nego skup usmenih i pisanih predanja dolazi se ( uz još neke parametre ) do zaključka da delovi koji se odnose na Hrista mogu biti iz druge polovine I pa do početka III veka. Najranije takvo spominjanje Isusa ( prema "Jevrejskoj

Pre nego pređemo na ono što je preživelo, da pojasnimo šta je Talmud [ 2 ] i kada je nastao. Talmud ( "instrukcija" na hebrejskom ) predstavlja skup jevrejskih građanskih i religioznih zakona, a sastoji se od kodifikacije zakona ( "Mišna" ) i komentarima na nju ( "Gemara" ). Postoje dve redakcije ( Vavilonska i Palestinska / Jerusalimska ), sadrže istu Mišnu a imaju različite komentare ( Gemare ); oba Talmuda završena su do VI veka, ali ono što je bitno za našu priču jeste da je Mišna , najstariji deo, sigurno završena pre 217. godine. Kako Mišna postoji u više redakcija i zapravo nije delo jednog autora nego skup usmenih i pisanih predanja dolazi se ( uz još neke parametre ) do zaključka da delovi koji se odnose na Hrista mogu biti iz druge polovine I pa do početka III veka. Najranije takvo spominjanje Isusa ( prema "Jevrejskoj enciklopediji" ) nalazi se u traktatu Yebamot Mišne, a u glavnoj ulozi je Simeon ben Azaj, koji je živeo pred kraj I veka: "Simeon ben

Talmud [ 2 ] i kada je nastao. Talmud ( "instrukcija" na hebrejskom ) predstavlja skup jevrejskih građanskih i religioznih zakona, a sastoji se od kodifikacije zakona ( "Mišna" ) i komentarima na nju ( "Gemara" ). Postoje dve redakcije ( Vavilonska i Palestinska / Jerusalimska ), sadrže istu Mišnu a imaju različite komentare ( Gemare ); oba Talmuda završena su do VI veka, ali ono što je bitno za našu priču jeste da je Mišna, najstariji deo, sigurno završena pre 217. godine. Kako Mišna postoji u više redakcija i zapravo nije delo jednog autora nego skup usmenih i pisanih predanja dolazi se ( uz još neke parametre ) do zaključka da delovi koji se odnose na Hrista mogu biti iz druge polovine I pa do početka III veka. Najranije takvo spominjanje Isusa ( prema "Jevrejskoj enciklopediji" ) nalazi se u traktatu Yebamot Mišne, a u glavnoj ulozi je Simeon ben Azaj, koji je živeo pred kraj I veka: "Simeon ben Azaj je rekao: Našao sam u Jerusalimu knjigu rodoslova; u njoj

jevrejskoj knjizi, ima 613. Tako je nastao narod koji nosi naziv Jevreji i judaizam je polako počeo da se širi među ostalim plemenima . Mišni , davne 210. godine. Prve usmene zapise sakupio je Juda Knez, tadašnji rabin, koji je celokupno tadašnje stanje Jevreja kao što je gubitak njihove autonomije i državnosti sakupio i pretočio u jednu tradiciju, tradiciju koja je objedinjavala Jevreje dugih 2000 godina, koliko su bili u izgnanstvu .

ima nekoliko naziva. Današnji naziv Hag Ašavuot - Praznik sedmica, verovatno potiče otuda što počinje da se slavi sedam sedmica posle drugog dana Pesaha, tj. na kraju odbrojavanja omera. Prvi dan praznika je u stvari pedeseti dan od početka odbrojavanja, pa se Šavuot na grčkom zato i naziva Pentekoste, a u srpskom Pedesetica. U II knj. Mojsijevoj ( 34, 22 ), stoji naziv Hag ašavuot, dok u istoj knjizi pre ( 23, 16 ) stoji da je to Hag Akacir - Praznik žetve i prvih plodova. U Mišni i Talmudu se ovaj praznik naziva još i Aceret, što bi moglo da znači svečani skup, pri čemu se verovatno misli na skup hodočasnika u Jerusalimu. U vreme posle zaključenja Vavilonskog Talmuda, praznik se počeo slaviti 6. sivana, jer su talmudski učitelji izračunali da je toga dana data Tora narodu Izraela na brdu Sinaj, pa je praznik dobio još jedno ime: Zeman matan toratenu - vreme davanja naše Tore ili slobodnije prevedeno: čas kada nam je data Tora .