za ekavizaciju i ijekavizaciju teksta) i rečnici koji su završeni u 19. veku Vukov, Daničićev (koji pokriva srpski jezik do 12. veka) i Staroslovenski rečnik Franje Miklošića obećava ovaj jezički posvećenik. Ovim ćemo dobiti rečničku vertikalu: od prve pismenosti, od staroslovenskog, preko srpskoslovenskog, Vukovog rečnika, do

, osobito hleba, sira i meda. Drugi jedan spomenik, koji je Veselovski naveo, [ 227 ] veli: "Pravoverni su oni koji služe Boga a ne Rožanicama ". Jedan citat iz XV veka u Miklošića (St. slov. Rečnik) veli: "Oni se mole Perunu i Rodu i Rožanicama ". Sve ove pisane spomenike dopunjuje i folklor. Nalazimo: Sudnice, Suđenice, Sojenice, Sudički kod

ja znam, nigde se u starim spomenicima ne javlja reč vila. Nema je ni u Daničićevom Rečniku srpskih starina; no nalazi se reč Samovila u jednom spomeniku XIV veka ( Miklošića Lexicon). Jedna povelja cara Konstantina Asena (XIII v.) spominje u blizini Skoplja neki vilski kladež - kladenac. Jedan spomenik XV ili XVI veka (Archiv. 1.1, str.

karakter Rusaljaka kao po narodnoj etimologiji. Miklošića , Tomašeka, Veselovskog nije dopušteno u ime rusaljka tražiti kakvu slovensku etimologiju, već joj treba pripisati strano poreklo. [ 241 ] Dolazi od grčke reči

¶ Miklošića . Bio je profesor i direktor gimnazije, prosvetni inspektor u Dubrovniku, Kotoru, Zadru, Sarajevu, na Cetinju. Biran je za narodnog poslanika u Dalmatinski sabor i

: Kao posledica krvavog raspada SFRJ, devedesetih je ustanovljen princip potpuno suprotan onome koji je pre sto pedeset godina nadahnuo Vuka, Daničića, Miklošića , Mažuranića i ostale da 1850. potpišu Bečki dogovor, smatrajući da su Južni Sloveni jedan narod koji stoga treba i jednu književnost i jedan jezik da ima. Ovoga puta

bila su: srpski i ilirski. Učesnici dogovora, verovatno, nisu mogli da se usaglase oko imena jezika. Jagić je, u Istoriji slovenske filologije, naveo sećanje Franca Miklošića , jednog od učesnika dogovaranja, da Vuk nikako ne hoteći srpski i hrvatski jezik dati pod nazivom srpskohrvatski ili čak srpski ili hrvatski, a Hrvatima

poticalo je iz ekavskog, ijekavskog i ikavskog područja, jednog istog, štokavskog jezika. Iste godine je izašlo na nemačkom jeziku i jedno kapitalno delo Franca Miklošića : Uporedna gramatika slovenskih jezika. U ovom delu, u odeljku Srpski i hrvatski jezik, jasno su predstavljene razlike između hrvatskog (čakavskog) i srpskog (

jezika. Miklošića on je "savršen idiot ", za Branka Radičevića" jedna grdna sova ", za Daničića čovek "bez dara i pameti "," nepošteno i pakosno srce i slab razum ", za Ljubu Stojanovića "

Albancima. Miklošića do W. Tomascheka, ukupno 73 jedinice. Za suočavanje s prilikama ispred sto godina i više ova je knjiga jedan od mogućih izvora. Očito je da je Gurkovićeva knjiga

, za ranu, pokatkad i za uvredu) obavezni su krvni srodnici u muškoj liniji. Krvna osveta može se i izmiriti, novcem ili stokom. O svemu ovome postoje velike studije od Miklošića , M. Vesnića i Ilije M. Jelića (Krvna osveta i umir u Crnoj Gori i severnoj Arbaniji, Beograd, 1926).

fontova, program za ekavizaciju i ijekavizaciju teksta, Pravopisni rečnik srpskoga jezika, kao i digitalna leksikografska izdanja: Staroslovenski rečnik F. Miklošića (čeka na izdavanje od 2008), Rječnik iz književnih starina srpskih Đ. Daničića, Srpski rječnik V. St. Karadžića, Rječnik srpskoga jezika, dijalektološki i

Ivanović pisao čistijem materinskijem jezikom. Pop Srećko izvodi da je to bio hrvacki jezik, a ja ću baš protivno dokazati da je bio srpski. Miklošića , koji je rekao da je čakavština najbolja karakteristika hrvaštine. Ja se pozivljem na Jagića i na Rešetara, koji su po najnovijem istraživanju priznali, da je ta

novijima, narod opet ostaje onaj isti. Kakav je narod u Boki bio, to smo već više puta dokazali, te po ovome čakavština kanonika Ivanovića ne brka naše račune. Miklošića , naš popo zove u pomoć i književnika strukovnjaka V. Bogišića i zaključuje ništa manje nego po mnijenju tog nepristrasnog učenjaka, da je ne samo Boka bila čakavska,

ne da opepeliti, za njega su "bugarštice" isključivo svojina hrvacka; nađene su u Perastu, ergo u Perastu starosjedioci bili su Hrvati. To oslanja na nauku velikog Miklošića , a nije zavirio u rječnik Hrvackoga ili Srpskoga jezika, što izdaje Jugoslovenska Akademija u Zagrebu. Da je pogledao Dio I svezak 3. ovoga rječnika godine 1881. što