i kritičara Marksa, ali još uvek u ime ideje totalne emancipacije kroz revoluciju itd. a iz te kritike probija zapravo Đinđićeva kritika i svojih profesora, i velikog dela tadašnje filozofske i socijalne misli u Jugoslaviji pod imenom praksis teorije, pokreta ili filozofije. (Đinđić će kasnije koristiti naziv praksis-marksizam, Korš je, sa svojim prelazima od boljševika ka kritičkom marksisti, slika puta i jugo-praksis-marksizma, na više od jednog načina.) Čitava ta

koristiti naziv praksis-marksizam, Korš je, sa svojim prelazima od boljševika ka kritičkom marksisti, slika puta i jugo-praksis-marksizma, na više od jednog načina.) Čitava ta epizoda više od epizode, reč je, po Đinđićevim rečima, o praksisu kao najznačajnijoj koncentraciji filozofske energije u posleratnoj Jugoslaviji, o epizodi-istoriji koja obuhvata i Korčulansku letnju školu, i časopis Praxis, i Beograd i Zagreb, i evropske marksiste i neomarksiste, i 68. godinu, i

Đinđića je praksisovski slogan, preuzet od tzv. mladog Marksa (naročito popularnog među praksisovcima), slogan o bespoštednoj kritici svega postojećeg značio, pre svega, i samorefleksivno, kritiku takvog filozofsko-ideološkog praksisa , i marksizma, i neomarksizma, i Marksa samog (i mladog i starog).

. Za asistenta na Odeljenju za filozofiju i sociologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu izabran 1960. Doktorirao 1969. i izabran za docenta Istorije socijalnih i političkih teorija. Uključio se u pokret intelektualaca oko " Praksisa " i "Filosofije ". Učesnik studenskog bunta 1968. Bio u grupi od osam profesora koji su udaljeni sa Filozofskog fakulteta u Beogradu (1975). Pod pritiskom međunarodne javnosti dobio zaposlenje na Odeljenju za filozofiju Insitituta

rada i to što uprkos svega u Srbiji još uvek 47 posto građana podržava evropski put Srbije. Među njima su, da spomenem samo neke a neka mi drugi ne zamere, Evropski pokret u Srbiji, Beogradski centar za političku izuzetnost, Protekta, Praksis , Fond centar za demokratiju, NVO MilenniuM iz Kragujevca,. Nisam sigurna ni šta Grupa 484, Žene u crnom ili Fond za humanitarno pravo imaju da kažu na ovu procenu Peščanika, da li je nestalo civilno društvo u Srbiji.

umom budući da je čovek biće spontaniteta subjektivnosti subjekta slobode te otuda čovek kao praktično-etičko biće ne samo da stanuje u klasično moralnom zahtevu trebanja: tj. treba da postupaš tako i tako da bi se obistinio kao moralni praksis nego: ti možeš pa otuda sledi: treba da postupaš tako.

budući da je slobodno biće što Kant izriče stavom da politika i pravo moraju da sagnu svoja kolena pred moralom. Kantov etički razgovor vrhuni u hipotetičkom i kategoričkom imperativu kojim se navešćuje mogućnost čovekovog moralnog praksisa .

i nacist (Philosoph und Nazi) (Levi 23). praksisu politike i tradiciji političke filozofije, pa utoliko više zatamnjuju nego što osvjetljavaju stalnim postali interes raznih filozofija dana u pogledu mogućnosti definitivnog suda o pitanju o pravoj prirodi odnosa Hajdegera i

interpretacije kroz koja probija posebno svjetlo na Bitak i vrijeme, ali i na Hajdegerovo rektorsko i post-rektorsko političko djelanje. praksisa koji na totalizirajući način proizvodi za čovjeka bitni dio zbiljnosti 24. Politiku je Aristotel shvatio kao jednu regiju ozbiljenja ljudskog bitka. Svojim ontološkim ustrojstvom ona čovjeku nije transcendentna, nego je imanentna.

24. Politiku je Aristotel shvatio kao jednu regiju ozbiljenja ljudskog bitka. Svojim ontološkim ustrojstvom ona čovjeku nije transcendentna, nego je imanentna. Kao što politiku razumije kao totalizirajući oblik ljudskog praksisa , Aristotel tako i filozofsku refleksiju politike postavlja u samo središte vlastite praktičke filozofije. Aristotel za nju ima specifikovani izraz he politike (u smislu politička znanost ili filozofija), koji je razlikuje od ta

djelanja). He politike je filozofijska refleksija na ta politika. Aristotelovo strukturiranje pojma ta politika posve je drugačije od strukturiranja potonjeg modernog pojma politike. Ta politika nije osamostaljeni oblik praksisa . Helada klasičnog polisa još nije povijesno iskusila one unutrašnje diferencije u društvenosti, koje će oblikovati temelje modernog praksisa politike: diferenciju građanskog društva i države, razliku čovjeka kao bourgeois i

u svim dijelovima cjeline djelanja. Dijelovi se dakako uzajamno razlikuju, kao što se pojedinačno razlikuju od cjeline, jer cjelina može živjeti samo kao razdijeljena, ali ujedno kao jedinstvena. Taj suštinski logos običajnosnog praksisa , kao najizvorniji predmet Aristotelove praktičke filozofije, ujedno je i paradigma zasnivanja praktičke filozofije. Ono političko je najviša svrha praktičkog, sjedinjavajuća forma praksisa uopšte, u koju se, kao u mjesto vlastite

. Taj suštinski logos običajnosnog praksisa, kao najizvorniji predmet Aristotelove praktičke filozofije, ujedno je i paradigma zasnivanja praktičke filozofije. Ono političko je najviša svrha praktičkog, sjedinjavajuća forma praksisa uopšte, u koju se, kao u mjesto vlastite istine i smisla, ulivaju druge forme praksisa (individualni praksis i praksis domaćinstva). Etika (kao znanost o individualnom praksisu, za koju Aristotel uostalom ni nema posebni izraz, nego

praktičke filozofije, ujedno je i paradigma zasnivanja praktičke filozofije. Ono političko je najviša svrha praktičkog, sjedinjavajuća forma praksisa uopšte, u koju se, kao u mjesto vlastite istine i smisla, ulivaju druge forme praksisa (individualni praksis i praksis domaćinstva). Etika (kao znanost o individualnom praksisu, za koju Aristotel uostalom ni nema posebni izraz, nego joj predmet određuje nazivom ta ethika) i ekonomija po svom svrhovitom određenju

, ujedno je i paradigma zasnivanja praktičke filozofije. Ono političko je najviša svrha praktičkog, sjedinjavajuća forma praksisa uopšte, u koju se, kao u mjesto vlastite istine i smisla, ulivaju druge forme praksisa (individualni praksis i praksis domaćinstva). Etika (kao znanost o individualnom praksisu, za koju Aristotel uostalom ni nema posebni izraz, nego joj predmet određuje nazivom ta ethika) i ekonomija po svom svrhovitom određenju spadaju u cjelinu znanosti he