( 1875 - 1941 ), slikar iz redova Srpske pravoslavne crkve. Rođen je u Deronjama. Osnovnu školu je završio u rodnom selu. Zamonašio se1896.u Manasiji i dobio monaško ime Rafailo. Pohađao je Srpsku slikarsku školu Kirila Kutlika u Beogradu. Od 1899. do 1901. boravio je u Rusiji gde uči živopis. Radi slikarskog usavršavanja boravio je u Italiji od 1901. do 1903. Oslikao je ikonostase u Velikoj Krsni.Slikao portrete i pejzaže. Ubijen 1941. u Slavonskoj Požegi. Proglašen za sveštenomučenika Srpske pravoslavne crkve i uveden u kalendar ( 3. septembar ) .

Banja danas postaje moderno lečilište i odmaralište, ali njeni kapaciteti još uvek nisu dovoljno iskorišćeni, što znači da su joj potencijali vrlo veliki . Sveštenomučenik Platon ( Jovanović ) episkop banjalučki

sa protom Dušanom Subotićem, arhijerejskim namesnikom iz Bosanske Gradiške, izvan Banjaluke gde su ih ubili i bacili u reku Vrbanju. Ovo gnusno delo izvršio je ustaša Asim Ćelić. Vladičino iznakaženo telo pronađeno je u selu Kumsalima 23. maja 1941. godine . sveštenomučenika i unet u Imenoslov svetih Srpske pravoslavne crkve .

kamen težak 200 kg, koristeći samo jednu ruku, podizao 60 puta . sveštenomučenika Klimenta Ankirskog, 05. februara 2013. godine, inicijativom paroha I mioničkog protojereja Saše Timotića, u selu Ključ uređen je prostor oko arheološkog lokaliteta Velimirovi Dvori. Veliki broj blagočestivih i vrednih meštana ovog brdovitog sela se odazvao ovoj akciji. Akciju je podržao, svojim prisustvom, i potpredsednik Opštine Mionica g. Milan Gavrilović koji je ponudio pomoć oko rešavanja imovinsko-pravnih odnosa ovog lokaliteta .

da pevaju svečane pesme povodom tvog ushoda na nebo. Čuvši takav glas, sveta Elikonida se sva ispuni neiskazanom radošću, i veselo prekloni pod mač svetu glavu svoju. I kada bi posečena, iz rane umesto krvi isteče mleko. To bi znak njene čistote [ 11 ]. A česno telo njeno uzeše hrišćani i sa strahopoštovanjem pogreboše, slaveći Oca i Sina i Svetoga Duha, Jednog u Trojici Boga, kome i od nas neka je čast i slava i poklonjenje, sada i uvek i kroza sve vekove, amin . SVEŠTENOMUČENIKA ELADIJA

da budemo sa njim učesnici večnih blaga u Hristu Isusu Gospodu našem, kome slava vavek, amin . SVEŠTENOMUČENIKA ZAHARIJE PRUSKOG

Gospodu našem, kome slava vavek, amin . sveštenomučenik rodi se u gradu Prusi ( Brusi ) u Maloj Aziji u drugoj polovini osamnaestog veka od pobožnih hrišćanskih roditelja. Bi odgajen u nauci Gospodnjoj i uzraste u svetim vrlinama, tako da potom bi udostojen svešteničkog čina. Međutim, služeći kao paroh u svom mestu Zaharija pade jednom u iskušenje i opi se vinom. U tom pijanom stanju on se odreče Hrista i primi veru lažnog proroka Muhameda. Ovo bi godine 1801. Došavši pak sebi i pokajavši se za svoj strašni pad, on otide pravo pred

čitahu i služahu moleban u crkvi za njega. Sutradan ga age izvedoše iz tamnice i stadoše ga ubeđivati, ali mučenik ostade nepokolebljiv i neustrašiv na sve njihove pretnje i zastrašivanja. Zato ga opet povratiše u tamnicu, gde na njega udariše strašna i nepodnošljiva mučenja: tukli su ga po celom telu, stavljali ga na usijanu stolicu, na glavu mu stavljali usijani šlem, i najzad zabijali mu oštre klince pod nokte ruku i nogu. Sve ove muke sa radošću je podnosio sveti sveštenomučenik i ni na momenat nije otstupio od svoga mučeničkog svedočenja o veri u Gospoda Hrista. Kada ga ponovo vratiše u tamnicu on poruči drugim sveštenicima u gradu da mu nekako donesu Sveto Pričešće, da ne bi umro neispoveđen i nepričešćen. Sveštenici se bojahu, ali ipak neki način nađoše i poslaše mu jednog duhovnika te ga ispovedi i pričesti. Na novom suđenju pred Turcima sveti mučenik ne samo što se ne odreče Hrista nego i muslimanima savetova da postanu hrišćani. Ovo razljuti

staroga čoveka i oblačeći se u novoga; očistimo sebe od ukorenjenih u nama zala naših i činimo dobra dela počevši hoditi u novom životu. Tada će anđeli praznovati obnovljenje našeg duhovnog hrama, kao što ljudi praznuju obnovljenje hrama rukom zidanog. Jer za svakog grešnika koji se obnavlja pokajanjem biva radost na nebu među anđelima, sa kojima se zbog toga raduje i sam Tvorac anđela, Hristos Gospod naš, koji ne želi smrti grešnika. Njemu slava vavek. Amin . SVEŠTENOMUČENIKA KORNILIJA KAPETANA

vjere, nacionalnog bića i svoje otadžbine. Ovaj narod je pokoravan ali nikada pokoren. Nad ovim narodom je vršen zulum i tiranija ali nikada narod nije poklekao duhom istine vjere i svetosavskog bića. Na prostorima vladičanstva zvorničko-tuzlanskog mnogo je krvi proliveno za krst časni i slobodu zlatnu. Samo jedan podatak, da je kraj Drugog svjetskog rata završen sa 59 sveštenika i monaha koji su životom svojim zapečatili vjeru u živoga, raspetoga i vaskrsloga Hrista . Sveštenomučenik Jovan, jeromonah iz Zovika, je postradao od dušmana našega roda koji su mu odsjekli glavu, nosili je na jednom drvetu, pljuvali je. Bezbroj mučenika i stradalnika je bilo za vjeru i ime naše. Ova eparhija kroz sva stradanja svoja doživljava uvijek vaskrsenje. Vaskrsenja bez stradanja nema ", kako kaže veliki Njegoš. Ovaj narod nije tražio sebi, po riječima svetog Vladike Nikolaja Velimirovića hranu na njivama gladi ", nego je tražio i traži i jede iz vječne knjige života ,

uhitite sve pravoslavne popove, kao i iz manastira sve kaluđere i monahe, a đake iz manastira odmah odstranite . Sveštenomučenika postradalih od ustaša u NDH. Ubijeni su mitropolit sve Bosne Petar Zimonjić, episkop banjalučki Platon Jovanović i episkop gornjokarlovački Sava Trlajić. U Srbiju su proterani, a prethodno uhapšeni i mučeni, mitropolit zagrebački Dositej Vasić, episkop zahumsko-hercegovački Nikolaj Jokanović i episkop zvorničko-tuzlanski dr Nektarije Krulj. Mitropolit Dositej i episkop Nikolaj su od posledica ustaškog mučenja umrli u Srbiji, a vikarni episkop iz Sremskih

sveštenika u NDH nije lako utvrditi. Mnogi autori su se bavili tim pitanjem i došli su do različitih brojki. Tako, na primer, Edmund Paris u svojoj knjizi "Genocide in Sathelite Croatia" navodi da je u NDH ubijeno 160 pravoslavnih sveštenika i tri arhijereja. To je najmanja brojka koja se sreće u domaćoj i stranoj literaturi i u ovom slučaju može služiti kao donja granica. Naš poznati istoričar Veljko Đ. Đurić u svojoj knjizi "Ustaše i Pravoslavlje" naveo je 193 imena Srpskih Sveštenomučenika , koji su postradali u NDH. Mi smo u našim istraživanjima pronašli imena 210 Sveštenomučenika pobijenih u NDH, s tim što smo tu ubrojali i one sveštenike, koji su mučeni u ustaškim logorima, a potom proterani u Nedićevu Srbiju i tu umrli od posledica ustaškog mučenja .

brojki. Tako, na primer, Edmund Paris u svojoj knjizi "Genocide in Sathelite Croatia" navodi da je u NDH ubijeno 160 pravoslavnih sveštenika i tri arhijereja. To je najmanja brojka koja se sreće u domaćoj i stranoj literaturi i u ovom slučaju može služiti kao donja granica. Naš poznati istoričar Veljko Đ. Đurić u svojoj knjizi "Ustaše i Pravoslavlje" naveo je 193 imena Srpskih Sveštenomučenika, koji su postradali u NDH. Mi smo u našim istraživanjima pronašli imena 210 Sveštenomučenika pobijenih u NDH, s tim što smo tu ubrojali i one sveštenike, koji su mučeni u ustaškim logorima, a potom proterani u Nedićevu Srbiju i tu umrli od posledica ustaškog mučenja .

kao donja granica. Naš poznati istoričar Veljko Đ. Đurić u svojoj knjizi "Ustaše i Pravoslavlje" naveo je 193 imena Srpskih Sveštenomučenika, koji su postradali u NDH. Mi smo u našim istraživanjima pronašli imena 210 Sveštenomučenika pobijenih u NDH, s tim što smo tu ubrojali i one sveštenike, koji su mučeni u ustaškim logorima, a potom proterani u Nedićevu Srbiju i tu umrli od posledica ustaškog mučenja . Sveštenomučenika postradalih od ustaša, napomenućemo da srbski narod nisu stradao samo od kame i metka u ustaškim logorima i jamama .

nije priznala nijedna pomesna Pravoslavna Crkva u svetu. Ona je, jednostavno, bila ustaška, paracrkvena tvorevina, koja je jedino njima služila, a njeno postojanje u NDH nije se osećalo. Zločini nad pravoslavnim življem nisu prestali, pravoslavni hramovi su i dalje rušeni ( pod rukovodstvom Odbora za rušenje pravoslavnih crkava ), a srbski narod je i dalje pokrštavan i nasilno prevođen u katoličku veru . Sveštenomučenika , koji su postradali od ustaša, a o kojima govorimo u ovoj knjizi, stoje likovi sveštenika - otpadnika od Boga i Njegove Svete Crkve na području NDH. To su bili oni bezverni sveštenici koji su se primili sramne dužnosti i postali "sveštenici" tzv. Hrvatske pravoslavne crkve. Mnogi od njih su još pre početka Drugog svetskog rata bili raščinjeni zbog kanonskih prestupa .