I Veliki rođen je između 271. i 273. godine u rimskom gradu Naisu (Naissus), današnjem Nišu, u provinciji Gornja Mezija (Moesia Superior). Kao reformator, Konstantin je sproveo je čitav niz

od utvrđenja rimskih legija, međutim, konkretnih dokaza o tome nema. Ipak, pouzdano se zna da je bio glavni grad Gornje Mezije u periodu kad se na tom prostoru 285. godine n. e. odigrala bitka između vojski dva sukobljena rimska cara,

logoru. Najznacajniji vojno-politicki i ekonomski punkt, najvece gradsko naselje i centar provincije Gornje Mezije (Moesia Superior), bio je Viminacijum. Nastao sredinom I v. n. e. kao logor legije VII Claudiae, Viminacijum je sve do

mnogobrojni arheološki nalazi. Antički hroničar Plinije (II vek n. e.) beleži ovaj prostor kao deo rimske provincije Mezija u kojoj žive Mezi, Tračani, Dardanci, Tribali, Timahi, koji su simbiozom sa slovenskim plemenima formirali ovdašnje

neolita u selu Banji. Mezije koja je prestavljala žitnicu Rimske imperije.

koje jednostavno morate svratiti Mezije Moesia Superior) obuhvata obilazak objekata na tri lokacije.

Viminaciuma i pružaju elemente za rekonstrukciju izgleda reprezentativnog centra nekadašnje prestonice Gornje Mezije . Spadaju u red luksuznih termi sa podovima ukrašenim mozaicima i oslikanim zidovima. Posetioci se upoznaju sa

imperija Vizantija, čiji je centar bio Konstantinopolj. Norik, zajedno sa Recijom, Panonijom, Dalmacijom, Mezijom i Dakijom, bili su uključeni u sastav velike oblasti Ilirije. Ovde se već nije širila kultura Italika, već kultura

i grad koji je nastao u prvom i trajao do početka 7. veka. Izvesno vreme bio je i glavni grad rimske provincije Gornje Mezije koja je obuhvatala najveći deo Srbije, severnu Makedoniju i deo severozapadne Bugarske.

u Lugdunumu (današnji Lion); podržala je Vitelija u drugoj bici kod Bedriakuma; Vespazijan ju je poslao u Meziju ; bila je stacionirana u Nove (lat. Novae) [ današnji Svištov, u Bugarskoj ].

, u Devi (današnji Čester). Premeštena je na Dunav oko 87. godine ili kasnije, poznato je da je bila na operacijama u Meziji do 92. g; posle toga je stacionirana u Akvinkumu (lat. Aquincum) (današnja Budimpešta) u Donjoj Panoniji,

ju je, od bivše Macedonice ponovo konstituisao 70. godine i stacionirao je kod Burnuma u Dalmaciji; prebačena u Gornju Meziju oko 86. godine stacionirana verovatno kod Singidunuma (Beograd) od oko 86. do 101 / 102. godine. Učestvovala je u

pod Vespazijanom u Jevrejskom ratu. Prebačena je nazad u Eskus 71. godine i ostala je tamo kao deo garnizona Donje Mezije u podeli provincije 86. godine. Tokom ili posle Trajanovih Dačkih ratova premeštena je u Tremzis (lat. Troesmis).

podržala L. Antonija Saturnina 89. godine preseljana je na Dunava 92 / 93. godine i to moguće blizu Murse (tada u Gornjoj Meziji ). Oko 101. godine prebačena je do Vindobone (današnji Beč) u Gornjoj Panoniji. Jedan njen deo učestvovao je u Dačkim

¶ Meziju i Dakiju (današnju Srbiju i Rumuniju) za vreme Rimskog carstva. Most je izgrađen po naredbi rimskog cara Marka Ulpije