otima čoveka od samih paklenih vrata i muka, nego ga i uvodi u bolji život od pređašnjeg, i uz pomoć blagodati Gospodnje osposobljuje za uzvišenije vrline od ranijih. Evo dakle te dušekorisne povesti: U Fenikiji [ 11 ] blizu grada Porfiriona življaše

, mirno, cisto stanje duha, te se ljudsko bice tako okrepljuje, podize, oslobadja od straha, pa se time licnost osposobljuje za uspesno regulisanje neometenog toka svih svojih psihickih i somatskih funkcija...

programiranja što sprečava hakere da razumeju korisnike, kao što ni ne poznavanje programiranja magično ne osposobljuje ljude da ih razumeju.

se blagodat. osposobljuje za pobedu nad svakim grehom, smrću i đavolom.

i ostalim evanđelskim blagodatnim vrlinama), čovek dobija životvorne sile od Bogočoveka Svetim Duhom i tako osposobljuje sebe za evanđelska i božanska dela, misli, osećanja, želje. Po svemu, Crkva je bogočovečanski organizam, i sa tim

njene članove, upućuje ih u svaku istinu, daje im razne božanske darove i sile, sjedinjuje ih u jedno duhovno telo i osposobljuje ih da savlađuju greh, smrt i đavola [ 446 ].

sebe Bogom, čovek i poznaje Boga. Ispunjujući se Bogom, čovek se osvetljuje, osvećuje, obožuje, i na taj način osposobljuje za istinsko poznanje Boga. Usvajanjem i doživljavanjem prve i najveće zapovesti, čovek postaje učesnik u Božjoj

, i samo onima koji Ga ljube, jer su ljubavlju postali učesnici u njegovoj prirodi. Ljubav uvodi čoveka u dubine Božje i osposobljuje ga da u Bogu može poznati ono što nebogoljubivi ljudi ne mogu nikada i ni na koji način doznati.

ljubav jedina sila koja otkriva lice Božje. Ništa tako ne pokazuje i ne dokazuje postojanje ličnog Boga, ništa tako ne osposobljuje čoveka za lično opštenje sa Bogom, za opštenje licem k licu, ništa tako ne sjedinjuje čoveka sa Bogom kao ljubav.

je, ima neiscrpnu sposobnost za ovaploćivanje. Postane li suštinom čovečije ličnosti, hristolika ljubav osposobljuje čoveka da se može najprisnije sjediniti sa predmetom svoje ljubavi, tj. da se može ovaplotiti u ljubljenog.

se neiskazana harmonija života. Do nje se dolazi, kada duša stalno živi hristolikom sveljubavlju. Jer samo sveljubav osposobljuje čovekovu dušu da pronađe, oseti i pozna božansku harmoniju života. Savršena i apsolutna harmonija je mogućna samo u

sija i radosno plače srce. A nad svim tim nosi se pravda Božja, koja ispunjuje miljem, miri i prašta sve. Gospod Hristos osposobljuje čoveka ne samo da podnosi svakovrsna stradanja, nego da u njima blažen i srećan bude. Hristoliki Zosima, šaljući