i javnosti iznijeti istinu, ona je vrlo lahko mogla provjeriti da je Jahja Fehratović studij Književnosti naroda BiH i bosanskog, srpskog i hrvatskog jezika na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Sarajevu završio još 24. maja 2007. godine, pred komisijom koju su činili prof. dr. Munir Maglajlić i prof. dr. Muhidin Džanko, kao jedan od najboljih studenata koji je imao čast učiti pred veličinama poput Enesa Durakovića, Zdenka Lešića, Muniba Maglajlića, Fahrudina Rizvanbegovića , Gordane Muzaferija, Dževada Jahića, Hasnije Muratagić-Tune, Senahida Halilovića, Josipa Baotića i drugih na prostoru Balkana i Evrope prepoznatljivih filoloških imena, koji priučenoj novinarki vjerovatno ništa ne znače jer ne vjerujem da je ikada išla u neku ozbiljniju školu od partijskog kursa. Od te 2007. godine Jahja Fehratrović je pored jednog ranijeg studijskog boravka na Univerzitetu Martin Luter u Halleu u Saveznoj Republici Njemačkoj, dvije akademske

Turci i osmanlijska administracija u svojim službenim aktima. U mnogim službenim spisima Porte bošnjačko se ime kao regionalna i narodna oznaka sreće u raznim vidovima ( Bosnaklar, Bosnak taifesi, Bosnalu takimi, Bosnalu kavm, sve u značenju Bošnjaci, odnosno bosanski narod ). "6 Isti naziv se" upotrebljavao i u pismima koja su istaknuti sudionici pokreta Huseina kapetana Gradaščevića upućivali austrijskim vlastima i knezu Milošu. Ovaj termin je koristio i Alipaša Rizvanbegović u komuniciranju sa austrijskim vlastima. "7

Branković u XV veku poginuo "na boju despotovu" i bio sahranjen na Petrovu Polju. Na njegovom ćirilicom pisanom grobnom nišanu nalazi se lav u grbu, poznat i u pravoslavnoj liniji despotske kuće Brankovića. Ljubovići, Predojevići, Filipovići, Sokolovići, Sijerčići i dr. kazuju jasno imenom svoje poreklo. Mnoge od poislamljenih porodica znaju svoje porodične veze, kao n. pr. Opijači u Dubravama koji potiču od Miloradovića-Hrabrena, Bašagići od Vukomanovića , Rizvanbegovići od Vukasovića, ali poneki se hvale i onim što ne mogu dokazati, kao, na pr., Kulenovići koji tvrde da su od loze baš Kulina bana .

treba načiniti ma i uzan kolski put za Crkvice i dalje za Šćepan-Polje. [ 31 ] Sa građenjem ovih puteva, koji ne bi svi izneli više od 130 km ., Piva bi postala jedan siguran naš kraj u privrednom pogledu, koristan sebi, okolini i državi . Rizvanbegovića , kada je bila u sastavu hercegovačkog vezirstva, ona je neprestano bila pod bosanskim vezirima, prvo travničkim, a posle sarajevskim. Kadija ( sud ) je za nju bio nekad u Cernici, [ 33 ] a nekad u Nevesinju. [ 34 ]

pet u Kini, šest u Indiji i sedam u Rusiji . rizvanbegoviće , bašagiće i ćatiće, rizviće, isakoviće, durakoviće i sulju i muju, i fatu

o tome šta se nekada dogodilo begu Ljuboviću. Ovaj beg pozvao mobu na Prokopijev dan. Reknu mu hrišćani: Danas je, beže, dan svetog Prokopija, mi ne bi hteli da radimo, jer slavimo. Odgovori beg Ljubović prezrivo i ljutito: Kakav sveti Prokopije Hajde pa žanji Ućute ljudi i uzdišući počnu žnjeti. No od podne navuče se oblak i počne tutnjati. Najednom se strašno zamrači i udari grom u kuću bega Ljubovića, te mu ubi dva sina . Rizvanbegoviću . Zna se kako je silan bio ovaj paša. U svojoj sili naredi on, da mu se dovede 60 ljudi, da ih obesi o jednoj krušci. Sejmeni njegovi dovedu mu 60 vezanih rajetina. Paša vikne, da ih dižu i vešaju o grane kruške. Tada se jedan od njih 60 robova pomoli Bogu i rekne: Gospode, zar ćeš ti dozvoliti ovo? Ako imaš milosti, sačuvaj nas Tako rekne u molitvi jedan od njih šezdeset. U tom času zagrmi i udari grom u krušku, pa u koleno pašino .

blagonaklonost se možete uzdati kao i u moju dobru volju. Moja su vrata otvorena svakome, u svako doba dana i noći. U prvo vrijeme ću stalno biti u pokretu, sa vojskom, ali gdje god bude pobijen moj čador, tu će naći pravde i zaštite svak ko dobro misli i pošteno se vlada. Vojska će plaćati sve što bude uzimala za svoje izdržavanje i neće dirati ni u čiju čast ni imanje, ali će sjeći, paliti i žariti gdje god naiđe na otpor Rizvanbegović neka ostane na ručku, kao moj gost

. Rizvanbegović pred nastup na petom Ex Yu Rock Festu poručuje: "Publika je naš najvažniji član benda "

da su se okupili da bi onemogućili održavanje takozvanog Bal Akademika . Rizvanbegović Stolački nije pitao ni koji su, ni odakle su, od koga beže, već im dade da se skrase uzvodno od njegova dvora Begovine, na samom izvoru reke Bregave .

novosti koje je spremio za vas Rizvanbegović , frontmen grupe "Valentino" .

, klao ženu .. Kompletan tekst Rizvanbegović koji je godinama planirao pokretanje takvog sastava. Postupno je skupljao muzičare, a za pevačem je tragao punih godinu dana, pa je na kraju dao oglas u listu Oslobođenje. Osnovu grupe, pored Zije, činili su pevač Suad Jakirlić Jaka i basista Emir Čolaković. Prve nastupe imali su kao predgrupa Bijelom dugmetu na koncertima u Bosni. U Beogradu su se prvi put predstavili aprila 1984. godine. Tada su kao gosti nastupili u Domu sindikata na Bajaginom koncertu povodom

i postao asistent na fakultetu. Zamenio ga je Gogo Prusina sa kojim su snimili četvrti album na kome se našao za Valentino neobičan instrumental Saksofoni lete u nebo koji je Zijo komponovao tokom boravka na Tajvanu. U grupu je 1988. godine stigao novi gitarista Zoran Šerbedžija . Rizvanbegović . On živi u Nemačkoj gde je objavio ploču Moja kuća putujuća na kojoj je i pesma Nemam više ofentala duldunga u kojoj gostuju Hari Varešanović, Saša Lošić i Alen Islamović. Na toj ploči su se našli demo snimci koje je Zijo uradio tokom boravka u Nemačkoj .

protjerivanjem Bošnjaka 1876. godine. Dakle, tu se radi o tome da je Bosna i Hercegovina, odnosno Bosna ( ovo Hercegovina su dodali Austrougari kako bi stimulirali disoluciju ) osjećala da se mora zaštititi . Rizvanbegovića i Smajl-age Čengića. Dakle, da se zapad prema tom pokretu Husein-kapetana Gradaščevića odnosio kao prema drugim ustancima: Srba, Grka, Bugara, on bi uspio i mi bi već tada sredinom pretprošlog vijeka bili jedna samostalna kneževina, država, republika ili već šta, i ona bi paralelno se obnovila kao i druge države i možda bi bili spriječeni progoni i zločini koji su kasnije počinjeni u više navrata nad Bošnjacima. Međutim, pošto su muslimani, Bošnjaci vodili taj otpor

Hercegovine poznati još od pre Turaka, tj. od 1448. g. kada je oblasni feudalac Stefan Vukčić Kosača ( 1435 1466 ) otcepio svoje oblasti od bosanske države i bosanskog kralja priznavši vrhovnu vlast južnoitalijanskog kralja Alfonsa V. Tom prilikom se on proglasio za hercega od svetog Save sa namerom da preko kulta ovog najvećeg srpskog svetitelja dobije legitimitet nasledstva državne tradicije srpske dinastije Nemanjića. Takođe, hercegovački spahija Ali-aga Rizvanbegović je bio proglašen od sultana 1833. g. za hercegovačkog vezira, a Hercegovina je tada odvojena od ostalog dela dotadašnjeg Bosanskog pašaluka kao posebna vezirska zemlja. U svakom slučaju dolazi se do sledećeg paradoksa: zagovornici bosanske državne individualnosti, nacionalnog identiteta i posebnog jezika svoje argumente zasnivaju na istorijskom pravu koje datira iz srednjeg veka; ipak ti isti ideolozi ne priznaju Hercegovini i Hercegovcima to isto istorijsko

ovaj bošnjački pjesnik i pripovjedač. Dizdar, pored toga, zanimao se i za novinarstvo, za prikupljanje djela usmene književnosti, za slikanje i td. Objavljivanje ove zbirke u okviru edicije Bošnjačka književnost u 100 knjiga čini se kao pokušaj ispravljanja nepravde nanesene ovome autoru jer ga nije bilo u prethodnim edicijama koje su težile objedinjavanju autora s teritorije BiH . Rizvanbegović obavještavajući nas iscrpno kako o životu i radu ovoga autora tako i o problematici obrađenoj u njegovim djelima .