je veći dio srpske države pao pod ropstvo osmanlisko, pala u ruke Turaka. Zbog nasilja turskih potonji je patrijarh pećski Arsenije Čarnojević god. 1690. ustao s narodom na oružje protivu turske vladavine. Poslije neuspjele pobjede nad

napustio ni tu ideju da opet vaspostavi srpsku patrijaršiju u Peći, jer je uvijek smatrao karlovačke nasljednike pećskog patrijarha Arsenija Čarnojevića samo kao mitropolite karlovačke, a titula patrijarha samo kao da im je jedno

, oslobodio je i Peć, sjedište srpskog patrijarha. Samim oslobođenjem Peći, oživjela su i realna patrijaršiska prava pećskog mitropolita. Crna Gora je htjela da imenuje jednog patrijarha opet u Peći, ali kako još tada nije bio oslobođen jedan

našeg naroda koji se nalazio pod austriskim ropstvom, taj je akt bio odložen. Čim se Crna Gora vaspostavi, mitropolit pećski ima biti proglašen sa svima njegovim istoriskim pravima za patrijarha cjelokupne srpske pravoslavne crkve. Toga se

pohitali, pošto se Peć, nalazi u Crnoj Gori, da nam to pravo otmu. Međutim, ni ta im pustolovina neće poći za rukom. Peć i pećska patrijaršija mora biti opet ono što je nekada bila srpskom narodu i srpskoj crkvi.

. Tek u maju 1371. došlo je do konačnog objašnjenja. Vaspostavljeno je jedinstvo između obe crkve, na štetu, naravno, pećske patrijaršije; ali taj sporazum nije obavezivao sve Srbe nego samo podanike Uglješine, a sem toga bio je i suviše

unije moldavsko sveštenstvo uputilo je sredinom XV veka svog mitropolita Teoktista u Srbiju, da ga tu posveti pećski patriarh. Srbin, carigradski patriarh Nifor s kraja XV veka, našao je svoje utočište u Vlaškoj i tamo je izvršio

a tada su poravnani sa zemljom. Kad Šćepan Mali i Vasilije Brkić dođoše u ove krajeve: prvi iz bijeloga svijeta, drugi iz pećske patrijaršije, Mlečići razoriše ćuskijama oltar ove crkve, a istim mahom i uglove kneževskih kuća u Mahinama,

. Njega je, kao što svedoči očuvani zapis, podigao 1573 godine hercegovački mitropolit Savatije, docniji patrijarh pećski [ 62 ]. Manastir se lepo očuvao i nalazi se na levoj obali reke Sinjca, blizu njegovog izvora, u kraju koji se zove Gusac (

priloge crkvi. "1573 god. podiže manastir na vrelu Sincu Savatije, mitropolit hercegovački, a docnije patrijarh pećski , otčastvom od Pive, podrijeklom Ruđić "[ 82 ] Na 14 godina docnije popisa se manastir, [ 83 ] a godine 1626. popisa se

u Arbanase ". Mnogi su Srbi usvajali arbanaški jezik, odijelo i običaje, samo da se "izbave od nasilja ", a" znatni Turci pećski i prizrenski većinom su srpskog porijekla, i mnogi su sačuvali s arbanaškijem i svoj rođeni, srpski jezik ". [ 7 ]

, kao novopazarski sandžak, ili je srpska narodnost u velikoj većini nad drugijema, kao što su okruzi: prizrenski, pećski , prištinski, gnjilanski, vuč itrnski i drugi; i to po statistikama sastavljenijem u duhu protuslovenskom, kao što je

zadužbine, štampao crkvene knjige u Skadru, Veneciji, Beogradu i na drugim mestima, podigao čuvenu trpezariju pri Pećskom manastiru, i mnogo uradio na unapređenju crkve uz pripomoć svoga brata, velikog vezira Mehmeda Sokolovića, upokojio

biće i bitovanje, zato prepuno Svetinja i Svetilišta, Manastira i Isposnica, Grobova i Spomenika, od pešterâ viš Pećske Patrijaršije i Visokih Dečana do spaljenog Deviča i srušenog Svetog Marka u Koriši.

Velikomučenika i nađoše telo njegovo netljeno i čitavo, koje ispuštaše mnogi i blagouhani miris (kao što to svedoči Pećski letopis iz toga doba). Jer Gospod dade netljenost svetom telu njegovom kao nesumnjivi dokaz mučeništva njegovog za